Po pokazie FD część 12

Nigdy nie zapomnę!

-Ula była w szpitalu na Lwowskiej.

-Jak to była? Co się stało?- Marek się bardzo o nią bał, że coś niedobrego jej się stało.

-Wypisała się na własne życzenie. Lekarz jeszcze mówił, że jej narzeczony o to poprosił.

-Co?- Marek nie mógł uwierzyć w to co usłyszał. Jego Ulka go zdradziła? To nie możliwe. To jakiś zły sen. Wyprosił swoich rodziców. Chciał zostać sam i przeanalizować to, co wcześniej usłyszał. Ta informacja go przybiła.  Tak się o nią boi. Nie tak wyobrażał sobie życie z Ulą. W jego planach nie było żadnego takiego zdarzenia. Tak bardzo chciał ją teraz zobaczyć,  by powiedzieć jej, że ją kocha i nie wyobraża sobie życia bez niej. Był otwarty na ten związek. Tak bardzo chciał, żeby im się udało. Ale los chciał inaczej. Nie podda się bez walki. Wie, że nie jest bezbronny. Dowie się prawdy. Będzie jej szukać dotąd, aż ją znajdzie. Pierwszym jego krokiem będzie wypisanie się z tego szpitala i przeprowadzeniu własnego śledztwa w poszukiwaniu Uli.  Zadzwonił po Sebastiana i poprosił go o przywiezienie rzeczy, aby mógł się przebrać i pojechać do domu. Po dwudziestu minutach do sali wszedł Seba z ubraniem. Chciał dowiedzieć się coś od przyjaciela, ale Marek nie chciał z nim w ogóle rozmawiać. Można było zauważyć jaki jest  smutny i bez życia. Nie chciał go męczyć i bez pytań odwiózł go do domu. Marek wziął szybki prysznic i położył się do łóżka. Nie mógł usnąć. Jego myśli krążyły non stop wokół Ulki. Każda spędzona chwila z nią dawała mu poczucie spokoju i szczęścia. Chciałby dzielić teraz z nią szczęście. Przyznaje się byłem kobieciarzem , ale to już przeszłość. Każda chwila była tą słodyczą, którą chciałem kosztować do końca życia tylko z nią! Ktoś może powiedzieć, że faceci mają serca z kamienia, że nie obchodzą ich uczucia, a nawet miłość. On nie był takim typem mężczyzny. Cenił wszystko co ma. Dom, w którym mieszkał i mógł się wychować. Dobra szkoła, a  później praca, o której zawsze marzył. A na dodatek zdobył prawdziwą miłość na całe życie.  Wiedział, że trudno znaleźć kogoś, kogo mógłby darzyć uczuciem. To też nie może być przypadkowa osoba.  A teraz mógł wszystko stracić, nie chciało mu się żyć. Najpierw musi dowiedzieć się prawdy, co tak naprawdę się stało. Nie mógł uwierzyć, że jego Ulka mogłaby go okłamywać i mieć nowego narzeczonego. Ona taka nie jest. To taka miła, sympatyczna, mądra i hojna kobieta, nie zdolna do takich rzeczy. Miał złamane serce i nie mógł tego znieść. Czemu życie mnie tak karze?A może to za przeszłość? Te pytania nie dawały mu spokoju. Obiecał sobie, że gdy to wszystko się skończy i dowie się prawdę to codziennie będzie udowadniał miłość Uli. Nie straci, ani minuty na smutek. Podziękuje losowi za szczęście i będzie udowadniać, że zasłużył na to. Będzie żył pełnią  życia z Ulą jako żoną i gromadką dzieci. To sobie obiecał. Przypominał sobie każde chwile spędzone z nią. Było to najcudowniejsze chwile w jego życiu. Gdy odzyskał ją i mógł dzielić swoje życie z nią, musiał zdarzyć się ten nieszczęśliwy wypadek, który zrujnował jego życie, które zaczął budować.

 Teraz zostały mu tylko wspomnienia. Nigdy nie zapomni ich pierwszego spotkania. Moje przeszłe życie wyglądało inaczej niż teraz. Panienki i zabawa to nie są teraz najważniejsze sprawy w życiu. Tak naprawdę najważniejsza jest rodzina. Chciał mieć wielką rodzinę i duży dom. Marzył o tym od małego dziecka, ale zboczył na niewłaściwy tor. Dopiero pewna dziewczyna z Rysiowa nauczyła go jak można kogoś kochać i dbać o tą miłość. Ta dziewczyna starała się być dobrą pracownicą, aby być jak najbliżej mnie. Znosiła wszystkie moje wybryki i wybaczała. Darzyła mnie szacunkiem, ale nie pochwalała moich decyzji. Uratowała mi życie, a ja głupi wyrzuciłem ją z pracy. Jak tak mogłem postąpić? Zniosła tyle moich kochanek. Dużo ich było. Umiał przyznać się przed sobą, że jego życie nie było perfekcyjne. Po tylu przejściach polubił ją. Ich przyjaźń się rozwijała. Do momentu wigilii było wszystko dobrze. Ale tak naprawdę, gdyby nie ten dzień jego życie byłoby beznadziejne. Jako mąż Pauliny, nie byłby szczęśliwy. Może jego mama by się cieszyła z tego, ale i tak ten związek nie byłby oparty na miłości i prawdzie. Miałby na pewno dużo kochanek. A z Ulą to jest inaczej. Zmieniła jego życie. Dzięki niej , był szczęśliwy. A tu na horyzoncie pokazał się Piotr. Tak naprawdę wtedy się dowiedział jak to jest przyglądać się kobiecie, którą się kocha, a która jest z innym mężczyzną.  

-Dość!!- krzyknął do pustych ścian. Nie mógł już wytrzymać i ubrał się w sportowe rzeczy. Poszedł na dwór, aby pobiegać. Biegał po okolicy już pół godziny. Był cały spocony, ale nie przestawał biec. Biegł przed siebie w ciemności. Z wycieńczenia upał na chodnik i zaczął płakać. Tak bardzo cierpiał. Przypadkowa dziewczyna zauważyła go. Była bardzo pijana. Wracała z imprezy u Rudego. Miała ochotę poderwać kogoś, bo w klubie nie było żadnego mężczyzny, z którym chciałaby się zabawić. W rzeczywistości miała ochotę tylko na seks bez zobowiązań. Podeszła do nieznajomego.

-Czy wszystko w porządku?- zagadała do niego.

-Nic nie jest w porządku.- Powoli podniósł głowę. Zobaczył kobiete stojącą koło niego. Nie miał ochoty z nikim rozmawiać. Chciał tylko zobaczyć Ulę i się do niej przytulić. Powili wstał.- Przepraszam.

Chciał odejść, ale Malwina mu nie pozwoliła. Złapała go za ramię i przyciągnęła do siebie. Ich usta się złączyły.  W sekundę Marek ją odepchnął, aż upadła na chodnik. Odwrócił się i zaczął biec. Za sobą jeszcze usłyszał jej krzyk :

- Zmarnowałeś najważniejszą szansę w swoim życiu!

Nie słyszał już jej, chociaż nie odbyło się bez wulgaryzmów. Gdy wrócił do domu była trzecia w nocy. Zmęczony i przepocony poszedł pod prysznic. Tym razem  udało mu się usnąć, ale nie na długo…

W tym samym momencie w innych zakamarkach miasta Maks wyruszał w podróż z Ulą. Walizki były spakowane. Cieszył się jak małe dziecko, ale z drugiej strony bał się, że w każdej chwili jego narzeczona może odzyskać pamięć. Jak on uwielbiał myśleć o niej jako swojej narzeczonej. Uwielbiał to słowo. Mógł je teraz wypowiadać na głos. Jego marzenie się spełniło. Tylko, żeby w realizacji tych planów nie przeszkodził Marek. Wtedy wszystko się popsuje, a Ula nie zastanie jego żoną .Wiedział też, że nie może zostawić za sobą żadnych nie zamkniętych spraw. Zadzwonił do Pshemko w ostatniej chwili, aby mu powiedzieć, że musi wracać do swojej firmy, bo jego siostra ma jakieś kłopoty. Uprzedził go też, że nie wie kiedy wróci. Nikt nie będzie go podejrzewać, że jest zamieszany w coś takiego. Przecież on w ogóle nie przebywał w Ulą. Nikt nie był w jego mieszkaniu. Nie widzieli żadnych zdjęć. Tak naprawdę nie wiedzą o nim nic. Oprócz Marka, bo razem studiowali. Trochę wiedzy na jego temat posiada Pshemko, ale on nie wtrąca się w życie innych osób. Zajęty jest swoją pracownią.  
Ula zasnęła w samochodzie. Nareszcie udało mu się zdobyć Ulkę, bez żadnych problemów. Zrobił jeszcze zakupy, aby mogli coś zjeść. Gdy dojechali do jego posiadłości, nastał już ranek. Delikatnie obudził ją pocałunkiem w usta. Powoli otworzyła oczy.

-Już jesteśmy kochanie.

Wysiedli z samochodu. Uli podobał się jego dom.

Ogród wokół domu był ogromny. Dom prezentował się wspaniale. Ogromne okna wychodziły na równie ogromne, zadbany ogródek. Chłonęła z zachwytem ten sielski obrazek. Maks oprowadził ją po całym mieszkaniu. Wnętrze było urządzone przez najlepszych projektantów, ciepłe kolory wypełniają każdy pokój. Dom posiadał przestronny przedpokój połączony z  dużą kuchnią.  Zrobił jej kanapki i herbatę. Siedli przy stole, by porozmawiać.

-Opowiedz mi coś o nas.- Ula go poprosiła.

- Poznaliśmy się na koncercie .Było to pół roku temu.  Przewróciłaś się, a ja cię złapałem.  Później zaczęliśmy się spotykać i zostałaś moją dziewczyną. Po miesiącu zamieszkaliśmy tutaj.  Zaręczyliśmy na ulicy. Wyszło to bardzo spontanicznie. Zgodziłaś się. Postanowiliśmy wyjechać na tydzień do Warszawy, a później wydarzył się ten wypadek.  – wymyślił jakąś historyjkę na poczekaniu.

-Przykro mi nic nie pamiętam.

-Kochanie, to nie twoja wina- wziął ją za rękę- tego wieczoru co był nieszczęśliwego wypadku mieliśmy ustalić datę ślubu.

-To zróbmy to teraz- Ula bez namysłu odpowiedziała mu. Wierzyła, że odzyska pamięć, a jeśli jej się nie uda to znowu się nim zakocha. Jednak często się zdarza,  że nie zawsze udaję się zrealizować to co zamierzaliśmy. Nie można mieć wszystkiego czego się zapragnie.

Chciałam was poinformować, że nowy rozdział pojawi się dopiero w grudniu. Robię krótką przerwę w pisaniu. Pozdrawiam :)