Odcinek 238

 Nie ma nas!

Żadna godzina nie upływała jej bez myśli o Marku. Nie umiała zapomnieć o incydencie na korytarzu. Cały czas miała słowa Klaudii w głowie. Teraz wiedziała, że to już koniec. Była bardzo samotna. Jej ukochany brał ślub z Pauliną. Marzyła, aby być jego dziewczyną, narzeczoną, a później żoną. Jednak los chciał inaczej. Uwielbiała jego głos, dotyk i uroczy uśmiech. Musiała się nauczyć żyć bez miłości swojego życia. Myślała, że wszystko się dobrze ułoży. Myliła się. To nie było prawdziwe uczucie z jego strony. Trochę żałowała, że nie wyjechała z Piotrem do Bostonów. Tam mogłaby ułożyć wszystko na nowo. Najbardziej się bała, że niedługo upieczeni małżonkowie wrócą do Polski i będzie musiała ich widywać. Wtedy odejdzie z pracy i straci go na zawsze.

Wyszedł z sypialni, ponieważ bardzo chciało mu się pić. Nalał sobie soku i usiadł przy stole. Zauważył popołudniową pocztę i postanowił ją przejrzeć. Jedna koperta bardzo zadziwiła mężczyznę. Była nadana z Mediolanu. Pomyślał, że to na pewno od jego najlepszego przyjaciela. Bez zastanowienia zobaczył, co jest w środku. Gdy przeczytał wszystko, był nieco zszokowany. Przez chwilę sądził, że to jakiś głupi żart. W takim stanie znalazła go Violetta

-O tu jesteś kochanie- zauważyła na jego twarzy przerażenie- co się stało? Patrzysz na mnie jak sroka w granat.- Podał jej zawartość koperty.

- O jeżusiu malusieńki.

- Mi się to w głowie nie mieści. Pojechał z nią na wakacje, bo chciał odpocząć od wszystkiego. A tu dostajemy zaproszenie na ślub i jeszcze do tego w tą sobotę. On chyba oszalał! – Sebastian był bardzo zły na swojego kumpla. Nie spodziewał się, że będzie takim tchórzem.- Jeszcze dołączył kartkę z prośbą, żebym został jego świadkiem. Ja się nie zgadzam! Viola, my musimy powstrzymać to wszystko. Tylko jak?

-A Ulka?

- A co ona może zrobić? Znając ją zrobi podobnie jak Marek. Zamknie się w sobie i będzie wszystkim pokazywać, że jest szczęśliwa. Jacy oni są do siebie podobni.

-Jak dwie połowy pomarańczy. Ale Sebulku, warto spróbować. Kochanie, damy radę

Mistrz rano w pracowni? Kto by się spodziewał. Pshemko był taki zadowolony, bo w głowie rodziły mu się nowe pomysły. Tym razem postanowił, że zaprojektuje stroje ślubne. Ostatnio wcale nie wychodził z biura. Bardzo nie lubił, gdy mu przeszkadzano. Nie umiał wtedy pracować. Po godzinie projektowania zadzwonił jego telefon, z czego nie był zadowolony. Gdy zobaczył na wyświetlaczu, że to Bella nie odebrał go. Jednak wydzwaniała do niego przez cały czas. Nie wytrzymał.

-Paulinko, jestem teraz zajęty. Czy mogłabyś do mnie nie dzwonić co pięć minut? – Tak naprawdę nie miał ochoty rozmawiać z nią. Dużo razy mijała się z prawdą. Myślał, że znowu  będzie chciała go oszukać.

-Poczekaj chwilę. Chciałam cię poinformować, że wraz z Markiem pobieramy się w tą sobotę. Czy mógłbyś uszyć dla mnie suknię?

- Co takiego?! Przecież ty z Markiem nie pasujecie do siebie. Nie uszyję ci sukni! Po moim trupie! – mistrz rzucił telefonem o podłogę i wyszedł z pracowni bardzo wściekły.

W tym samym czasie Ula już pracowała w swoim biurze. Za dziesięć minut miała spotkanie z kilkoma dziennikarzami. Zgodziła się udzielić kilka wywiadów. Gdy nagle do jej gabinetu wpadła Viola z Sebą.

-Ula powinnaś o tym wiedzieć!- zaczął Seba, bo Viola go popchnęła do przodu.

- O czym?

- No bo yy- chłopak kompletnie nie umiał jej tego powiedzieć. Bał się jej reakcji. Jak ma jej powiedzieć, że jego kumpel popełnia największy błąd w swoim życiu. Viola postanowiła przejąć inicjatywę. Rzuciła na jej biurko koperte. Ula się na nich dziwnie popatrzyła.

-To jest zaproszenie na ślub Pauliny i Marka. – Jednak Klaudia miała rację, on się żeni i to na poważnie. W tym samym momencie do jej gabinetu również wpadł Pshemko.

-O niebiosa! Ula tylko ty jesteś jedyną deską ratunku. Nie zgadniesz co się stało! Zadzwoniła do mnie Paula i powiedziała, że wychodzi za mąż. Nie zgadniesz z kim! Z Mareczkiem. No ja w to nie mogę uwierzyć! Co on wyprawia? Poprosiła mnie o uszycie sukni. Ja się na to wszystko nie zgadzam!

-Czy wy wszyscy powariowaliście?- wstała z fotela prezesa- wczoraj Klaudia, dzisiaj wy? Nie macie lepszych zajęć? A teraz proszę wyjdźcie! Mam ważne spotkanie i muszę się do niego przygotować.

-Co ci Klaudia powiedziała? Ula, jak możesz tak na to wszystko patrzeć i nic nie robić!?

- Ja wiem, że Paulina to moja przyjaciółka i życzę jej najlepiej. Ale oni do siebie nie pasują. Nie są dwoma połówkami tego samego chleba! Ula, nie możesz pozwolić na tej ślub!- Ostatnie słowa, aż krzyknęła. Chciała dla swojej nowej przyjaciółki jak najlepiej.

-Viola ma rację, ten ślub nie może się odbyć. Jeszcze do tego w tą sobotę.

Ula była w szoku. Nie spodziewała się, że Marek i Paula tak szybko będą chcieli się pobrać. Tak Marek wybrał, ona nie będzie ingerować w jego życie. To są jego prywatne sprawy. Ona nigdy nie była i nie będzie z nim tworzyć jakieś relacji na polu prywatnym.

-Widocznie Marek kocha Paulę i to z nią chcę spędzić całe życie. Ja nie będę mu przeszkadzać. – Chciała wyjść z gabinetu jednak we trójkę jej nie umożliwili.

-Posłuchaj. Marek nie wie co robi. Starał się tyle razy, abyście byli razem. On cię kocha. Odkąd wrócił z tobą z delegacji, cały czas mówił, że zerwie z Paulą i będzie z tobą. Ja nie chciałem w to uwierzyć. No bo jak on mógł zakochać się w brzyduli? Przepraszam, ale tak wtedy myślałem. Jestem jego najlepszym kumplem. Zawsze o wszystkim mi mówi. Po całym zarządzie chciał być wyłącznie z tobą. Ty nie chciałaś go słuchać. Załamał się. Nawet umawiałem się z nim do klubu i kiedyś przyprowadziłem Klaudię. Chciałem, by się rozerwał. Ale on cały czas powtarzał, że kocha tylko ciebie. Odkąd miał z tobą romans nie spał z żadną kobietą. Był wierny tylko tobie. Cały czas pomagał ci w pracy tylko dlatego, by być bliżej ciebie. Nigdy nie widziałem takiego Marka. A znam go bardzo długo. Kiedyś w mieszkaniu jego znalazłem wszystkie wasze zdjęcia z sesji. Jedno nawet wisiało na ścianie. Gdyby kochał Paulę, nie robiłby takich rzeczy. Proszę cię powstrzymaj ten ślub, bo później będziecie oboje tego żałować. Przecież wszystko robicie na ostatnią chwilą. Błagam cię nie popełnijcie błędu, którego będziecie żałować do końca życia. – Sebastian wszystko powiedział, co chciał, żeby wiedziała.

-Gdyby nie kochał Pauliny, nie żeniłby się! Posłuchajcie mnie uważnie. Pshemko, uszyj dla pani młodej suknię i proszę nie protestuj. Ona na pewno chce, aby ten dzień był wyjątkowy. Nie dziwię się. A wy- zwróciła się do pary- pomóżcie im w przygotowaniach. Daje wam wolne. A teraz zajmijcie się pracą i już nie chcę słyszeć o życiu prywatnym Marka. Dziękuje- cała delegacja opuściła pokój. Ula wróciła za biurko i popatrzyła na zaproszenie. Z ciekawości otworzyła je i po jej policzkach popłynęły łzy. Szybko je wytarła i postanowiła się nie rozklejać w firmie. Oddała zaproszenie Violi i wybrała się do konferencyjnej powitać gości z gazety.

Miał przez chwile spokój. Mógł się położyć na łóżku i przestać myśleć wyłącznie o ślubie.  Postanowił pomagać w przygotowaniach. Prawie wszystko zrobili na dziś. Pauline ten fakt bardzo ucieszył. Wyszła z łazienki i stanęła na przeciwko jego w samej czerwonej bieliźnie w koronki. 

-Kochanie, kochaj się ze mną.