Odcinek 244

Marek chodził w kółko po gabinecie Uli. Był bardzo zdenerwowany.

-Jak oni się o tym dowiedzieli? Przecież nie było żadnej prasy na ślubie. Ktoś musiał im to powiedzieć i to jeszcze takie bzdury!- Bardzo irytował się tym artykułem. Ula była oparta o biurko i jakoś próbowała uspokoić swojego chłopaka. Do gabinetu wszedł Sebastian.

-Czytałem. Myślę, że wiem kto to zrobił. Nie zdziwiłbym się jakby Paulina dała cynk prasie. Specjalnie powiedziała, że teraz jesteś wolny.

-Seba! Ona nie posunęłaby się do czegoś takiego.- Mężczyzna nie sądził, że jego była narzeczona chciałaby w taki sposób się na nim mścić. To dla niej też musiał być wielki wstyd.

-A pamiętasz rozmowę w konferencyjnej? A ta sytuacja na korytarzu? Powiedziała, że pożałujecie.- Marek skarcił go wzrokiem. Ula spoglądała się na obu panów, zaskoczona. Zmarszczyła brwi. Nie rozumiała o co konkretnie chodzi blondynowi. Czyżby Marek nie powiedział jej o czymś?

-O co tu chodzi?- Zapytała się niepewnie. Bała się jego odpowiedzi. Po wczorajszym spotkaniu myślała, że w końcu wszystko się dobrze ułoży. Jednak prawda była inna.

-Dzięki Seba.- Podszedł do niego i wyprowadził go za drzwi. Później stanął naprzeciwko swojej dziewczyny. Próbował zebrać myśli i jakoś jej wytłumaczyć całe zajście.

- Ula tak się tym wszystkim martwiłaś, nie chciałem cię jeszcze bardziej stresować. I tak byłaś podenerwowana tą kolacją. Rozmawiałem z Paulą w konferencyjnej. Chciała mi wszystko wybaczyć i wrócić do mnie. Jakby nigdy nic się nie wydarzyło. Byłem wtedy w szoku. Gdy jej powiedziałem, że cię kocham to bardzo się wkurzyła. Wtedy z jej ust wypłynęły słowa, że pożałujemy tego. Później to samo powiedziała Sebie, gdy zobaczyła nas całujących się na korytarzu.- Dziewczyna odeszła od niego i stanęła przodem do okna. Nie mogła znieść tego, że ktoś może ją, aż tak nienawidzić. Było jej wręcz smutno. Chciałaby jakoś załagodzić tą niezręczną sytuację, ale nie wiedziała jak. Myślała, żeby z nią porozmawiać. Jednak wiedziała, że to nic nie da. Jak nie posłuchała Marka, to jej tym bardziej. Stanął za nią i przytulił ją.

-Żadnych tajemnic, proszę.- Odwróciła się do niego i wtuliła się w niego. W jego ramionach czuła się bardzo bezpieczna.

-Obiecuję. –Stali tak przez kilka minut. Nagle Ula przypomniała sobie o sprawie, którą chciała dziś załatwić.

- W tym wszystkim zapomniałam ci powiedzieć o czymś bardzo ważnym. Od teraz to ty jesteś prezesem.- Marek oderwał się od niej i popatrzył na nią zdumiony- Rozmawiałam z Anią i uzgodniłyśmy, że razem z Maćkiem zajmie się promocją naszej kolekcji w Internecie. Musimy się tym w szczególności zająć, aby kolejna kolekcja trafiła do większej sieci odbiorców.  A ja wrócę na stanowisko twojej asystentki, jeśli oczywiście będziesz chciał.- Uśmiechnęła się do niego słodko. Trochę poprawił jej się humor i na moment zapomniała myśleć o ambasadorce firmy.

-Ale to sobie wymyśliłaś. Oczywiście, że się zgadzam. A tak w ogóle czemu chcesz, abym to ja przejął stanowisko?

-Ponieważ to ty byłeś najlepszym prezesem i moim ulubionym.- Pocałowała go w usta.

Weszła do budynku bardzo pewnym krokiem. Na jej twarzy widniał uśmiech. Gdy weszła do windy jej mina stała się poważna. Spotkała tam Klaudię Nowicką. Czuła w niej wielką konkurentkę. Była o nią zazdrosna.

- Co ty tutaj robisz? Myślałam, że przeszłaś na emeryturę.- Brunetka uważnie spojrzała na rywalkę i uśmiechnęła się złośliwie.

-Nie bądź bezczelna. Marek zaprosił mnie do siebie, a ty myślałaś, że wystarczy pokazać biust by go mieć? Widzę, że ci więcej tłuszczyku przybyło. Nie możesz już być modelką. O nie moja droga. On już jest zajęty. Jest mój.- W tym momencie odsunęła się winda i Domi pierwsza wyszła. Blondynka się zaśmiała i powolnym krokiem poszła do sekretariatu. Klaudii się tam nie śpieszyło, bo wiedziała, że tylko ona może zająć miejsce Pauliny. Zanim dotarła do gabinetu zawołała ją Włoszka, która wychodziła z łazienki.  Odwróciła się i skierowała w jej stronę. Obie weszły do łazienki. Zanim zaczęły rozmowę sprawdziły czy nikogo nie ma w kabinach.

-Dobrze, że przyszłaś.

-Od razu po twoim telefonie wsiadłam do taksówki. Więc czego chcesz? Nie mam dużo czasu. – Klaudia od razu przeszła do konkretów.

- Nie wiem czy czytałaś ten artykuł.- Dziewczyna pokręciła głowę twierdząco.- Chcę zniszczyć związek Uli i Marka. Chcę, abyś mi w tym pomogła.

W biurze jakoś próbowała zwodzić Marka. Miała szczęście, że był sam. Chciała mu coś powiedzieć ważnego, ale on ciągle powtarzał jedno. Że kocha tylko Ulę.

- Z tą Brzydulą chcesz być? Ona nie da ci tyle, ile ja ci mogę dać.

- Jakiej części nie zrozumiałaś? Kocham. Ulę. Ale ty chyba nie wiesz, co to jest miłość.- Wyprosił ją z gabinetu, jednak ona tak łatwo się nie poddawała. Próbowała go dotykać. Nawet chciała dać mu buziaka, lecz on szybko cofnął się.

-Wyjdź.- Jednak ona nadal stała w tym samym miejscu. Postanowił sam opuścić to pomieszczenie. Ze zdumieniem popatrzył na postać, która była naprzeciwko niego.

-Możemy porozmawiać?- Klaudia powiedziała niepewnie.

W bufecie cztery dziewczyny siedziały przy stoliku i plotkowały. Przyjaciółki próbowały wyciągnąć coś od brunetki na temat Marka, jednak ona próbowała wymigać się jakoś z odpowiedzi. W tym momencie do pomieszczenia wpadła Włoszka. Podeszła do Uli.

-Witajcie. Czy mogłabym na chwilę poprosić Urszulę?- Kobiety odeszły na bok.

-Myślę, że powinnaś o tym wiedzieć. Teraz u twojego chłopaka jest Domi i Klaudia. Znając modelki, będą chciały go uwieść. Ja miałam z nimi problem, ty też będziesz mieć.- Popatrzyła na rozmówczyni bardzo dziwnie. Była zaniepokojona jej postawą. Przed chwilą się dowiedziała od swojego chłopaka, że dziewczyna jest źle nastawiona do ich związku. Jednak ona na kolacji odniosła inne wrażenie. I teraz jej postawa. Coś jej tutaj nie grało. Postanowiła, że nie da się wciągnąć w żadne intrygi.

-Dziękuję, ale ja mu ufam.- Wróciła do dziewczyn. Paula zła wyszła z bufetu. Sądziła, że Ulka od razu wybierze się do niego, a tu jednak postąpiła inaczej. Zdecydowała się, że sama tam się wybierze i sprawdzi jak się akcja rozwija. Usłyszała głośny ton Domi.

- To z nią chętnie porozmawiasz?! A ja? Czemu ona jest lepsza ode mnie? – Paula weszła pewnym krokiem i stanęła u boku Marka.

-Co tutaj się dzieję? – Mężczyzna szybko odsunął się. Miał dość tego wszystkiego, co się teraz działo. Zauważył po drugiej stronie Ulę i od razu stanął blisko niej. Chwycił ją za rękę. Spojrzała na niego pytającym wzrokiem. On wzruszył ramionami.

-To ja mogę wszystko wyjaśnić- zaczęła Klaudia- myślę, że to wszystko przez Pauline. Zadzwoniła dziś do mnie, abym pomogła jej was rozdzielić-  Włoszka chciała jakoś jej przerwać, jednak ona nadal kontynuowała.- To jej sprawka z tym artykułem w gazecie. Nie zdziwiłabym się jakby Domi była tutaj dzięki niej. Ja wiem, że kochasz bardzo Ulę.- Te słowa skierowała do Marka- Po naszej ostatniej rozmowie to zrozumiałam. Postanowiłam wam nie przeszkadzać. W Mediolanie jak się dowiedziałam, że bierzesz ślub z Paulą to chciałam cię powstrzymać. Dlatego wolałam udawać, że nadal jestem tobą zainteresowana. Odrzuciłeś mnie. Ale myślę, że nie z powodu Pauli, a Uli.-Teraz zwróciła się do dziewczyny prezesa.- Ta sytuacja na korytarzu, też była specjalnie. Miałam nadzieję, że dam ci do myślenia i powstrzymasz ten ślub. Naprawdę cieszę się, że jesteście razem. Sama zrozumiałam, co to jest miłość. Jestem szczęśliwa z moim nowym chłopakiem i nie chcę go stracić. Życzę wam szczęścia i już nie przeszkadzam- Poszła, a za nią szybko wybiegła Paula. Było jej bardzo wstyd. Lecz nadal w tym samym miejscu stała Domi i nie miała zamiaru nigdzie się ruszyć.

- A ty co nadal tu robisz?

- Może chętnie Ula posłucha prawdy. Myślisz, że twój idealny chłopak cię kocha i się zmienił? Dla ciebie? Ale to jedna wielka pomyłka. – Marek powoli nie mógł tego słuchać. Żadna modelka nie będzie psuć jego związku. Stanął za biurkiem Violi i wykręcił jakiś numer na telefonie. Ula i Domi patrzyły na niego nie wiedząc o co chodzi.

-O cześć Seba. Mam do ciebie wielką prośbę, czy mógłbyś wypisać wypowiedzenie dla Domi. Możesz napisać z powodu nie wykonywania obowiązków. Dziękuję. – rozłączył się.

-Ale Marek jak możesz tak robić. Chcesz pozbyć się problemu? –Marek już nie mógł wytrzymać. Musiał jakoś to wszystko rozwiązać.

-Domi wyjdź i mi się więcej tutaj nie pokazuj!

-Ula, Marek. Ja jestem w ciąży z tobą- zwróciła się do przystojnego bruneta. 
-Co takiego?!-  Kobieta była w szoku. Przecież to nie może być prawda. O nie, zdradził mnie. Popatrzyła na niego- Czy naprawdę żadnej nie przepuścisz?

- Co? Jak możesz tak mówić? Jak możesz być o nią zazdrosna? Nie mam z nią nic wspólnego! To jakieś nieporozumienie.To wszystko da się jeszcze wyjaśnić, wytłumaczyć.- Zobaczył w jej oczach łzy. Zwątpiła w niego. To przez jego stare wybryki. Tak siebie nienawidził, za to kim wcześniej był. Wielkim podrywaczem. Teraz zmienił się. Ula odeszła.